Hierbij wat Scandinavische muziek, die ik met jullie wil delen. Ik ben allesbehalve een muziekjournalist of -recensent, dat laat ik aan de experts over, maar wens jullie (hopelijk) veel luisterplezier.
Loney Dear
Emil Svanängen, een Zweedse singer-songwriter en multi-instrumentalist. Zijn artiestennaam is Loney Dear. Zijn eerste album kwam uit in 2003, opgenomen bij zijn ouders in de kelder, zelf uitgebracht. In 2017 inmiddels zijn achtste album. Vol met intrigerende, indringende, experimentele nummers. Keyboards, synths, verrijkt met bas en drums, laag over laag opgebouwd.
Alice Boman
Bij haar grootouders achter de paino schreef ze haar eerste liedjes. Nam ze op in haar slaapkamer. In januari dit jaar bracht ze haar derde album uit. 27 februari trad ze op in Amsterdam. Folk, Lo-Fi, singer-songwriter, zoals omschreven. Voor liefhebbers van onder anderen Feist en Grouper. Met veertig ‘schetsen’ op naar de country side, resulterend in haar debut EP.
“I’m a bit of a perfectionist, but the songs I love the most are far from perfect. I want my songs to feel alive – that’s the magic.”
Cease Tone
Hafsteinn Þráinsson: een IJslandse gitarist, componist, producent. Werkte eerder met Axel Flóvent en Agent Fresco. In 2012 startte hij zijn eigen soloproject, waarvan Cease Tone het resultaat is. Inmiddels is Cease Tone uitgegroeid tot een vier koppige band.
Hello Saferide
Een project van de Zweedse Annika Norlin. Ze brak in 2006 door met haar debuutalbum ‘Introducing… Hello Saferide’. De bandnaam komt van een intelligente buschauffeur uit Willimantic, een klein plaatsje waar veel drugsverslaving speelt. Anna is journalist, en radiohost en schrijft ontzettend ontroerende teksten. Diepgaand, over bagage van vroeger, en speels tegelijk. Hierbij een stukje uit ‘I was Jesus’:
And I took five loaves of bread
And fed a country with them
And I said: “Do you believe me now”?
“Sorry”, they said
“We focused on your wet white cloth as you
Bent over to pick up the fishes”
And I was bitter for a while, but then I decided to go at it again
Shy Shy Shy
Astrid en Simon uit Kopenhagen. De naam Shy Shy Shy staat zoals ze zelf omschrijven voor de manier waarop zij hun persoonlijkheden hebben geïntegreerd in hun muziek. Speels, uptempo, ritmisch, dansbaar en laagdrempelig. Ik heb de intro van Soft & Hard een paar keer op repeat gezet.
Jens Lekman
Via 3 voor 12 kwam ik bij een artikel dat Atze de Vrieze schreef over Jens Lekman, Nothing else to say. De Zweedse singer-songwriter Jens Lekman is een meester van het absurde kortverhaal in liedjesvorm. Het is haast onmogelijk niet om hem te glimlachen, en voor je het weet sta je per ongeluk te dansen op een liedje over kanker. When I Said I Wanted to Be Your Dog als albumtitel. Een typische Jens Lekman-titel, want een beetje raar en grappig. ‘When I said I wanted to be your dog, I wasn’t coming on to you. I just wanted to lick your face.’ Ehm, wat? Ik wilde je niet versieren, ik wilde alleen maar je gezicht likken? Daar houdt-ie van, Jens Lekman, en vooral van het bloedserieus zingen van zo’n stompzinnige zin in een liedje dat eigenlijk over intense vriendschap gaat. Over de vreemde dingen die tussen mensen gebeuren. Over wat angsten met ons doen, maar ook over de knulligheid van de dagelijkse omgang van mensen.
Omslagfoto: Jens Lekman
Één suggestie bij “De nieuwste Scandinavische muziekvondsten van Marijke”
Marijke
Marijke is dol op het Noorden. Ze stuit al jaren op de mooiste Scandinavische merken en fijne muziek. Voor Fika Magazine schrijft ze iedere maand over haar favorieten.Nieuwsbrief
Elke twee weken een leuke update?
Paul zegt:
31 augustus Nina Kinert in Bitterzoet, Amsterdam
30 september The Tallest Man on Earth, Rotown, Rotterdam (uitverkocht)
29 november FIrst Aid Kit in Tivoli, Utrecht
Reageren niet mogelijk.