Gækkebrev: Pasen in Denemarken

27 maart 2016

Pasen. De tijd van het jaar waar ik, Kerstmis daargelaten, het meest naar uitkijk. Traditiegetrouw slaapt mijn hele familie de avond ervoor in het ouderlijk huis om op paasochtend aan de uitgebreide paasbrunch te verschijnen. Terwijl er met een ongekend snel tempo gekookte eieren en plakken paasbrood (inclusief dikke lagen roomboter!) naar binnen worden geschoven, zie je, wanneer je goed oplet, de blikken van de mensen aan tafel door de kamer gaan. Zoekende blikken. Liggen ze er weer? En waar is die bij de houten klok gebleven?

Ieder jaar verstopt mijn vader chocolade-eieren. Op dezelfde plek. Ieder jaar na de paasbrunch voltrekt zich dan ook hetzelfde ritueel: er wordt een startsein gegeven en wij, de inmiddels volwassen kinderen, mogen weer even als doldwaze kleuters naar hartenlust door het huis rennen. Ik vind het heerlijk en kijk er al lang van tevoren naar uit.

Het zoeken van de eieren zelf is niet de grootste uitdaging. Het uitleggen van de traditie aan mijn Deense vriend wel. ‘Jullie doen wat?’, met grote ogen kijkt hij mij aan wanneer ik probeer uit te leggen dat een stel volwassenen in het ouderlijk huis rondrent om een vooraf niet geteld aantal chocolade-eieren te zoeken. De verbazing neemt enkel toe, wanneer ik hem probeer uit te leggen dat wij dit ieder jaar doen, dat wij eigenlijk van tevoren al weten waar de chocolade-eieren liggen en dat er geen wedstrijdelement aan verbonden is.
‘Dus je krijgt niet eens de eieren die je zelf hebt gevonden?’. Nee, lieve vriend, die gaan gewoon op een grote stapel, zodat je je daarna de hele middag vol kunt vreten aan veel te veel chocola. Want ook dat is een paastraditie.

In Denemarken komt de paashaas helemaal niet langs. De paastraditie lijkt hier een soort Sinterklaas, nadat je weet dat hij niet bestaat: je maakt zelf een gedicht en achteraf krijg je of koop je een surprise. De naam van dit prachtige, gekke ritueel is al even bijzonder te noemen: gækkebrev. Of beter gezegd, men stuurt een gækkebrev. Vrij vertaald komt het neer op “gekkenbrief”. Met een beetje fantasie had je dat er zelf wellicht ook al wel uitgehaald.

Na de uitleg voel ik mij meteen belazerd over het feit dat ik uitgelachen werd om onze Sinterklaas-surprise-traditie. Dit komt in mijn beleving aardig dicht in de buurt, al heeft het een kleine spin-off dat vooraf niet vaststaat wie het cadeau gaat betalen. Het concept is als volgt: iemand schrijft een gækkebrev, een soort gedicht op een in stukken geknipt papier, zonder deze te voorzien van een naam. Degene die de gækkebrev ontvangt, dient voor Pasen te raden van wie deze afkomstig is. Lukt dit, dan win je. Zo niet, dan word je in wezen Sinterklaas en dien je een groot plastic ei, formaatje suikerpak, te kopen en deze te vullen met zoveel snoep en chocola als er in past. Daarna kun je je weer een heel jaar voorbereiden, zodat je volgend jaar niet de zwartepiet trekt.

Hiermee kan er in ieder geval één overeenkomst tussen Nederland en Denemarken aan mijn lijst worden toegevoegd: volvreten met chocola is schijnbaar ook hier een paastraditie.

reacties

Één suggestie bij “Gækkebrev: Pasen in Denemarken”

Jeanette Renting zegt:

27 maart 2016 om 10:34

Beide tradities zijn leuk, en ook om je over elkaars achtergronden te verwonderen én te lachen.

Reageren niet mogelijk.

Berdien

Berdien vertrok voor de liefde richting de hoofdstad van Denemarken, Kopenhagen. Voor Fika Magazine blogt ze over alles wat ze meemaakt in haar nieuwe woonplaats.